हिजो जस्तो लाग्दछ SLC को परिक्षा सकेर काठमाण्डौंमा कलेज पढ्न आएको । २०३७ साल त हो नि । जैसिदेवलको कुनामा डेरा थियो । धारामा पानी अत्यन्त कम आउने (हुनत अहिलेको अवस्था पो कुन गतिलो छ र ?) । संधै पानी थाप्न आेमवहाल पुग्नुपर्ने । नुहाइ धुवाइ गर्न त संधै भरी पचली टेकुको वाग्मती किनार अथवा पारीको राजतिर्थ ।
आजका पिंढीहरुलाई हामीले वाग्मतीको पानीमा नुहाएको कुरा गर्दा लोक कथा नै
हुन्छ । विचराहरुलाई के थाहा वाग्मतीमा पनि पानी वग्थ्यो भनेर ? अहिलेको अवस्थाको वाग्मतीका तस्विरहरु हेर्दा नै हाम्रो कुरा कसैले पनि हो भनेर पत्त्याउंदैन । (यि तस्विरहरु आज कीर्तिपुर सुन्दरीघाटको झोलुङ्गे पुल वाट लिइएको हो ।)
वाग्मतीलाई यस्तो अवस्थामा पुर्याएको त हामीले नै त हो नि । संग्लो कलकल वग्ने पानीमा आज ढलमात्र वगेको देख्न पाइन्छ । वल्छी थापेर माछा मार्ने ठाउंमा आज गुहे किरा समेत वस्दैन । उपत्यकाको सभ्यताको मुहान वाग्मतीको यस्तो अवस्थाले यस सभ्यतामा हुर्के वढेका कसको चित्त कटक्क हुदैन र ?
अवका दिनमा यसलाई पुरानै वाग्मती कसरी वनाउन सकिन्छ ? यस वारेमा अत्यन्त छिटो हामी सवैले ध्यान पुर्याउनु पर्दछ । हुतराम वैद्यहरुको होस्टेमा हैसे गर्ने वेला भएको छैन र ? वाग्मती सुधार आयोगलाई कर्मचारी भर्तीकेन्द्र मात्र हुनवाट मुक्त गर्ने वेला भएको छैन र ?
