हामी

हामीलाई कसले सम्झाउने ख्वै ? कहाँ वाट हामीले सिक्ने ख्वै ? वाटो घाटो जता पनि अस्तव्यस्त । साँगुरा सडक छन् , मोटर र मोटर साईकलका ताँतीले भाउन्न नै होला जस्तो हुन्छ । सरकारमा वस्नेहरु किन यसरी स्वार्थले भरीएका होलान् ।झन् राजनीति गर्नेहरुको त कुरा नै नगरे हुने भयो - संधै भरीको आपसी खिचातानीले उनीहरु आफ्नै डम्फु बजाउन व्यस्त छन् ।उनीहरुलाई जनता जनार्दनको के चासो ?
देशमा ईन्धन छैन , मोटर र मोटर साईकल भित्र्याउन कसले बन्देज लगाउन सकेको छ र ? छिमेकी मुलुकहरुको एक किसीमको डम्पीङ्ग साईट नै जस्तो भै सकेको देश । छिमेकी मुलुकहरु पनि कस्तो भने मोटर र मोटर साईकल भने जती पठाउन सक्ने तर ईन्धन पठाउनलाई उसको वावु विते जस्तो , यो त हलो अड्काएर गोरु चुट्ने काईदा भएन र ?
ईन्धनको लाईनमा दिनभरी वस्दा ५देखि १० लिटर प्राप्त हुन्छ । यसले कती दिन पुर्‍याउने ।महिनामा कति दिन यसरी लाईन बसेर साध्य चलाउने हो ।
वाटो सडकमा एक छिन केही हुनुहुन्न मोटर र मोटर साईकलका ताँती लाग्न थाली हाल्छन् ।टांटां र टिंटिं भाउन्न होला जस्तो । मोटर साईकल चलाउने लाई त झन् के के न विते जस्तो , हुत्तिएका छन् । भिड माथी भिड । अनि त के चाहियो र ? दुई मिनेटको सडक पार गर्न वीस मिनेट ।
यसो हेर्दा सवारी साधनवालाहरु पढेलेखेका जस्ता देखिन्छन् तर खै यिनले कस्तो शिक्षा पाएका हुन् ? किताबमा त सडकमा आफ्नो लेन अनुशासन कायम गर्नु पर्ने नै कुरा लेखिए जस्तो लाग्छ ।हुनत नेपालको परिस्थितीमा कितावका कुराहरु पास गरेर डिग्री लिनु सम्म मात्र कायम देखिएको छ , नत्र किन पढेको कुरा व्यवहारमा आउन नसककेको त ?
वीस जना अट्ने माईक्रोबस भित्र चालीस जना यात्रु खांदीएका हुन्छन् ।गाडी वालालाई पनि के दोष । चढ्ने मानिस चढिदिए पछी ,उसलाई त कमाउनु न हो । यात्रु नचढ्ने हो भने के तिनीहरुले तानेर त वसमा चढाउदैनन् नि। यात्रुहरु पनि पहिला वसमा चढ्छन् अनि धेरै यात्रु चढाएकोमा गुनासो गर्न सुरु गर्दछन्।
हामी कहां चुकेका छौं । नीति निर्माण गर्ने तहमा कि , कार्यान्वयन तहमा ? विद्यालय वा महाविद्यालय वा विश्वविद्यालयको पाठ्क्रम निर्माण गर्ने तहमा कि , यसको अध्ययन अध्यापन गर्ने तहमा ? यसको जवाफ कतावाट पाउने ?